SHABAN CAKOLLI
Jehona i shekujve
Aty pran trotuarit
rrokaqielli përgëdhel yjet
më poshtë
nën hije purgatori
tenda e fshehur e mallkimit
Në guvën e shpirtit
Në guvën e shpirtit
Shpresa – ylber amshimi
ngrihet hark në qiell
nënë të cilin rrjedh
lumi i amshimit
Kush është ai trim
që mund ta kapërcejë
harkun e fatit të vet
që poemën e vet
ta dëgjojë për së gjalli
Fjala juaj
Në kujtesë do mbetet
ajo fjalë
që vjen maleve
me flakën e kushtrimit
heu
kush është trim
se ora ka ardhë
ujkun e çalë
ta heqim zvarrë
nëpër baltë
Unë dhe malli
Tërë natën bashkë
unë dhe malli
na mbyti halli
i kësaj jete jallane
Kur s’kam gjumë fare
ndez një cigare
brengat t’ kthej në tym
Unë dhe malli
Tërë natën bashkë
unë dhe malli
na mbyti halli
i kësaj jete jallane
Kur s’kam gjumë fare
ndez një cigare
brengat t’ kthej në tym
Droja
Druaj se djalli
me xixa stralli
na vizaton yllin
midis balli
Vijnë pastaj hijenat
t’i grisin pelenat
e foshnjeve të palindura
.
Këta klysh popi
soji e sorrollopi
që të pijnë gjak populli
shekulli s’i ngopi
Në këtë rreth harkor
të rrugëtimit mizor
vetëm lëmshi i fatit
na mbeti në dorë
Fjala e humbur
Mbeta pa fjalë
a ditën kur jam nisur në jetë
rrugëve të paruugë
në dritë e mugë
Në guvën e shpirtit
ndryer është qe një shekull
e betuar nën dritë qiri
para ikonës sate
liri
2. GJURMË PAS GJURME
E gjatë kjo natë
Sonte
gjithçka po fle në qetësinë ë vet
Në dhomën time
qielli i ka ndezur fanarët
të mos tremben
qelizat që tajisin
lëngun e jetës
të gjatë shekujt
që flejnë dhomat flejnë qytetet
sonte gjumë nuk kanë vetëm poetët
bëjnë qarqe,
nëpër vargje
të regjur si gëzofet
shkrihen në vuajtjet e popullit.
E ndiej humbjen
Viti shkel vitin
pesha bie
pingul në shpirtin tim
tretur në mërgim
Një pjesë e diellit
m’ është shkëputur
nga qielli i bebëz
nga hija e lotit tim
derdhur
në dhe të huaj
Nëse unë s’ kthehem
hija ime do të bredhë
trotuareve të nbotës
pas mallit tim
Për çdo natë
e bëj nga një shtegëtim
në mendje
për në shtëpi
për amanetin e nënës
para se të japë lamtumirën
pranverave të ikura pa kthim
Hall mbi hall
Turma shkojnë
turma vijnë
mbijnë si bari i keq
në faqen e blertë të globit
Prej shekulli në shekull
kërkojnë lëmoshë
trotuareve të fatit
Trokasin në portë të hapur
kastat luksoze
të ngopura parfumnesh
të një biznesi të ndyrë
Ora jonë
Gjurmë pas gjurme
bjeshkë pas bjeshke
na ndoq sopata shpatën
nëpër shekuj
Këtu varrë e atje varrë
më bëhet shpirti mulli ere
në skëterrë pas skëterre
deri kur të bredh me bredh
kështu,o shpirti im?
nga të palarat
e botës pelim
Këtu s’ jam
atje s’më lënë,
o nënë
qenia ime e ndarë në dysh
në udhëkryq
E bukura More
Moj e bukura More
si të lash, e më s’të pash
si të lash, si të lash
si të lash, e më s’të pash
(popullore)
Ec nëpër të kaluarën
për ta gjetur të ardhmen
ëndërro shqip,
frymo shqip
o Arvanit
Hy kalabrisht
i dehur mendimeve
arbërisht
e jetën vazhdo
prore
e dasmën
bëje pleqërisht
Edhe varrin hape
me E bukura More
Rro sa malet
me dhembjen shkëmbore
buzë detit
me shikim të humbur
nga e bukura More
Lini një Përgjigje